ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Καταρχάς, λίγα λόγια για την ιστορία του Δημοτικού Θεάτρου:

• Με ένα υπόμνημά του ο Γρ. Καμπούρογλου εκφράζει την επιθυμία και την ανάγκη κατασκευής Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα.
• Μετά από διαβουλεύσεις υπογράφεται Βασιλικό Διάταγμα που παρείχε το δικαίωμα σύστασης Εθνικού Θεάτρου με έξοδα του Καμπούρογλου στο κέντρο της πρωτεύουσας.
• Μετά από μεγάλη συζήτηση και αψιμαχίες το νομοσχέδιο υπερψηφίζεται τον Οκτώβριο του 1856.
• Ως ο καταλληλότερος χώρος για την ανέγερση του νέου θεάτρου κρίθηκε η Πλατεία Λαού (σημερινή Πλατεία Κοτζιά).
• Το μοναδικό θέατρο που υπήρχε (Μπούκουρα) βλέπει τα συμφέροντά του να θίγονται μετά την ανέγερση συγχρόνου Θεάτρου. Έτσι στρέφεται με κάθε μέσο (δικαστικό αλλά και αθέμιτο) εναντίον του Καμπούρογλου.
• Τα σχέδια συνέταξε ο Γάλλος αρχιτέκτονας Boulanger και δόθηκαν στον βασιλιά Όθωνα για επικύρωση. Αν και η επικύρωση ήταν -θεωρητικά- τυπική, τα σχέδια χάθηκαν «μέσα από τα κυκλώματα» του παλατιού. Οι ανταγωνιστές του Καμπούρογλου καταφεύγουν στην Αστυνομία ζητώντας να σταματήσει τις εργασίες αφού δεν υπήρχαν «εγκεκριμένα» σχέδια για να εκτελεστούν.
• Τελικά ο Καμπούρογλου πτωχεύει και έτσι εγκαταλείπει τις εργασίες ανέγερσης του Θεάτρου. Ωστόσο ο Δήμος Αθηναίων αποφασίζει να συνάψει δάνειο για την αποπεράτωσή του. Η απόφαση εκτελείται δέκα χρόνια μετά, το 1871, από τον δήμαρχο Π. Κυριακό.
• Συστήνεται μετοχική εταιρεία, η οποία ανέλαβε να οικοδομήσει το θέατρο και να το εκμεταλλευτεί. Τα νέα σχέδια ήταν του Ερ. Τσίλλερ. Τα έργα ξεκινούν το 1873 αλλά σταματούν μετά από ένα χρόνο λόγω ελλείψεως πόρων.
• Το κτίριο παραμένει ημιτελές μέχρι το 1882 οπότε ο Δήμος αγόρασε τη μετοχική εταιρεία και προχώρησε σε νέο διαγωνισμό όπου ενέκρινε τα σχέδια του Ζ. Τέραρ. Όμως πολλοί θάνατοι εργαζομένων κατά την εκτέλεση της οικοδομής σταματούν και πάλι τα έργα.
• Το 1886, με παρότρυνση του Δήμου Αθηναίων, ο Ανδρέας Συγγρός θέλησε ο ίδιος να ανεγείρει το Δημοτικό Θέατρο.
• Έτσι, το Δημοτικό Θέατρο ολοκληρώθηκε τελικά το Νοέμβρη του 1888.
• Το 1898 ο Συγγρός θέλησε να απαλλαγεί από την φροντίδα διαχείρισης του θεάτρου και το παραχώρησε στο Δήμο Αθηναίων.
• Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή το Θέατρο χρησιμοποιήθηκε για την φιλοξενία προσφύγων.
• Ο δήμαρχος Σπ. Πάτσης, το 1927, αναθέτει στον αρχιτέκτονα Ε. Λαζαρίδη την εκπόνηση μελέτης ανακαίνισης του Θεάτρου.
• Οι εργασίες δεν είχαν ολοκληρωθεί, όταν ανέλαβε το 1929 τη δημαρχία ο Σπ. Μερκούρης. Ο νέος δήμαρχος αντιμετώπισε με την έναρξη της θητείας του σοβαρά οικονομικά προβλήματα και έδωσε εντολή να σταματήσουν οι εργασίες στο Δημοτικό Θέατρο.
• Τότε βρήκαν διάφοροι την ευκαιρία να αρχίσουν ένα εκτεταμένο «πλιάτσικο» στο Θέατρο. Σε μικρό χρονικό διάστημα είχε αφαιρεθεί από το εσωτερικό του ο,τι ήταν εμπορεύσιμο. Το Δημοτικό Θέατρο είχε μπει σε περίοδο παρακμής.
• Αυτός που εικάζεται ότι έφερε πρώτος την ιδέα της κατεδάφισης ήταν ο Ιωαν. Δροσόπουλος, διοικητής της Εθνικής Τράπεζας από το 1928.Θεωρώντας δυσχερή και ασύμφορη την επισκευή του πρότεινε στο δήμαρχο Κ. Κοτζιά την κατεδάφισή του. Η ιδέα υιοθετείται και μετά και την εισήγηση του προέδρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου Αν. Δημητρακόπουλου, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφασίζει στις 16 Μαΐου του 1939 την κατεδάφισή του.
• Το Δημοτικό Θέατρο βρίσκονταν στη δεξιά πλευρά της σημερινής Πλατείας Κοτζιά, σχεδόν μπροστά από το κτίριο του παλαιού ΤΤΤ (Ταχυδρομείου), όπου σήμερα βρίσκεται η Εθνική Τράπεζα.

Μετά από αυτή τη σύντομη ιστορική αναδρομή, θα ήθελα να συμφωνήσω μαζί σου ότι η ύπαρξη ενός Δημοτικού Θεάτρου είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητη για το Δήμο μας! Δε νοείται η Πρωτεύουσα να μη διαθέτει Δημοτικό Θέατρο! Σίγουρα θα πρέπει να βρεθεί άμεσα μια λύση! Μία πρότασή μου -πιστεύω εύκολη και χωρίς ιδιαίτερες οικονομικές απαιτήσεις, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα της σημερινής οικονομικής συγκυρίας -είναι, τουλάχιστον προς το παρόν, να στεγαστεί το Δημοτικό Θέατρο σε κάποιο από τα ήδη υπάρχοντα διατηρητέα κτίρια του Δήμου Αθηναίων, που θα πληρεί βέβαια τις προϋποθέσεις λειτουργίας ενός σύγχρονου θεάτρου!

Τα θέματα του πολιτισμού είναι πάντα επίκαιρα, ιδιαίτερα για την Αθήνα μας, την -όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται- κοιτίδα του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Ειδικά υπό το πρίσμα της τρέχουσας οικονομικής συγκυρίας, είναι απαραίτητη η ανάδειξη του πολιτισμικού μας πλούτου. Στο πλαίσιο αυτό, σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα παρουσιάσουμε ένα σύνολο προτάσεων για το διαμέρισμα και την πόλη μας!